‘Op deze boerderij in Sussex had het gezin jarenlang op een traditionele manier koeien gehouden en gewassen verbouwd, tot er een moment kwam waarop ze het financieel niet meer konden opbrengen. De zware kleigrond Had duidelijk zijn eigen wil: om de grond te bewerken, waren kostbare machines nodig die echter maar een paar maanden per jaar het land op konden. De rest van het jaar lag het werk daardoor grotendeels stil, het was gewoonweg onbegaanbaar. Ook was veel water en ook meststoffen en verdelgers nodig. Ook merkten ze hoe de grond na jarenlange bewerking steeds meer verarmde’.

De oplossing bleek gek genoeg heel simpel, maar gaat recht tegen veel principes in: laat de natuur zijn gang gaan. Met enige begeleiding vind het zelf een goed evenwicht.

‘Het was een grote beslissing voor dit gezin. Hoewel ze natuurlijk advies hadden gevraagd van allerlei deskundigen, was het ook één groot experiment. Maar er was ook geen weg terug. Tradioneel boeren op deze plek had gewoon geen toekomst meer.’

Dus kreeg het vee vrij spel en werd de grond niet meer bewerkt. Ponies, varkens, herten en runderen mogen in vervolg vrij rondstruinen over het land. En geleidelijk aan ontdekt het gezin bijzondere dieren op onverwachte plekken; vogels waarvan gedacht werd dat ze enkel in het bos voorkomen, blijken massaal voor te komen in struwelen op het land. De dieren zorgen grotendeels voor zichzelf, net als de grond. De natuur werkt weer als een geheel, zoals ze dat vanouds altijd al deed en is een stuk rijker geworden. Bovendien kan het gezin er prima van rondkomen.

‘Ik vind dat we hier een heel mooie les uit kunnen trekken. Laat ruimte aan de natuur, voor zijn onvoorspelbaarheid, en ze zal je verrassen met uitbundigheid. Ook in Nederland kennen we deze overvloed maar op zo weinig plekken, terwijl het zo belangrijk is voor de veelzijdigheid.’

Met dank aan de familie Knepp dat we deze mooie foto’s van hen mochten gebruiken!